TEMPUS FUGIT
20 marca 2022, w III Niedzielę Wielkiego Postu, oficjailnie przywitaliśmy w naszej Parafii wojennych uchodźców z Ukrainy. Nowa sytuacja dla jednej i drugiej strony- mnóstwo wyzwań, zapytań, wątpliwości, obaw, ale i dobrej chęci, otwartego serca i ogromnej życzliwości. Robimy wszystko, co w naszej mocy, żeby zapewnić naszym Gościom godne warunki bytu i dać namiastkę rodziny, ulżyć im w tej niepojętej dla nas, trudnej sytuacji. Być z dala od najbliższych, którzy żyją w nieustannym zagrożeniu życia, bezsilność wobec agresji rosyjskiej, tęsknota za tatą, braćmi, synami, codzienne pytania: czy jeszcze się kiedyś zobaczymy, czy wrócimy kiedyś do swojej ziemi, swoich domów, czy ktoś tam na nas będzie jeszcze czekał, …?!
Jesteśmy wdzięczni wszystkim Parafianom za wielkie serce, wszelką pomoc – duchową i materialną, za użyczenie naszym Gościom dachu nad głową we własnych mieszkaniach, domach prywatnych, za nieustanne zainteresowanie aktualną sytuacją. Pytania: Jak mogę pomóc? Czy coś jest potrzebne? Może gdzieś podwieźć samochodem? Ufamy mocno, że zdamy ten nasz egzamin z bycia chrześcijaninem, że nasz zapał nie ostygnie, bo podsycany jest miłością bliźniego, bo taka jest nasza potrzeba serca !
Nieoceniona jest nasza współpraca z Burmistrz Miasta, Panią Barbarą Magierą i wieloma pracownikami Urzędu Miasta Radlina. Dzięki Waszej empatii i kompetencji zawodowej możliwe było zorganizowanie spotkania Wielkanocnego przy wspólnym stole suto zastawionym naszymi tradycyjnymi świątecznymi potrawami, wspólna modlitwa i śpiewy oraz „zajączek” dla dzieci ukraińskich, z którym spotkali się po raz pierwszy dopiero u nas. Służyliście od razu pomocą w sprawach administracyjnych (choćby np. nadanie numeru pesel naszym Gościom), wspieraliście w znalezieniu pracy, zapewniliście kontakt ze służbą medyczną, codzienną dostawę obiadów i wiele, wiele więcej. Zdajecie Państwo nadal egzamin ze służby, do której jesteście powołani!
Na wyrazy uznania zasługują Dyrekcje i Pracownicy naszych radlińskich szkół oraz przedszkoli za błyskawiczne odnalezienie się w nowej, niespotykanej dotąd sytuacji i przygarnięcie dzieci ukraińskich zapewniając im opiekę, naukę języka polskiego i kontynuację nauki. Wy dobrze wiecie jak ważna jest edukacja, bezpieczeństwo i jak bezcenny jest każdy uśmiech dziecka!
Nasi Goście na co dzień okazują swoją wdzięczność za troskę o nich – uśmiechem, prostym „Dziękuję” czy „Dobrego dnia”, wymówionym z radością w języku polskim.
Mijają kolejne dni, tygodnie, miesiące. Zdążyliśmy zacieśnić nasze więzi z Gośćmi z Ukrainy. Nawiązały się przyjaźnie. A tu nagle decyzja …. „Wracamy do Ojczyzny. Przyszliśmy się pożegnać”. Tak, to fakt, już kilka rodzin opuściło nasze Biertułtowy. Wzajemne podziękowania, życzenia bezpiecznej drogi, łzy rozstania, serdeczne uściski i zapewnienia: „Będziemy w kontakcie. Wrócimy tu jeszcze, jak się wszystko uspokoi!”
Tempus fugit (czas ucieka), mawiali starożytni Rzymianie, a my nieustannie, ponadczasowo, modlimy się do św. Michała Archanioła, aby był naszą obroną w walce ze złym duchem i wierzymy mocno w zwycięstwo Miłosierdzia Bożego nad całym światem!
Parafianie z Biertułtów
