Na szlaku naszych misyjnych spotkań, w ten wtorkowy wieczór, zatrzymujemy się nad tymi, którzy nas uprzedzili do domu ojca. Ks. Proboszcz wspomniał o tych, którzy budowali naszą świątynię, którzy są pochowani na parafialnym cmentarzu.
Nie zamykajmy serc, zbawienia nadszedł czas, gdy Chrystus puka w drzwi, może ostatni raz….
Rok 2013 -140; 2014- 159; 2015 – 170; 2016 -161; 2017 -157; 2019 -175; 2020- 190; 2021 -230; 2022- 199. Daty i liczby, które wybrzmiały to roczniki i liczby zmarłych z naszej parafii. Ks. Proboszcz przygotował takie zestawienie, to 1581 osób. Za tymi liczbami stoją serca naszych bliskich. Być może i wam przyszło pożegnać w tym dziesięcioleciu kogoś bliskiego, kapłanów, siostry zakonne, mamę, tatę, przyjaciół, sąsiadów. Dzisiaj chcemy, żeby wybrzmieli. O zmarłych nigdy nie jest mało wspominać. To ludzie którzy budowali tę świątynię, modlili się w niej… Może to i dla Ciebie w tym roku ostatnie misje? To wielka tajemnica, ale ta tajemnica jest wpisana w nasze serce. Jeśli mówię, że wierzę w Kościół – jeden apostolski… mówię również, że wierzę w świętych obcowanie, ciała zmartwychwstanie i żywot wieczny.
Dziś chcemy pomóc, wymodlić naszym zmarłym dar nieba. Być może jesteś potrzebny jak ten człowiek wspomniany w Ewangelii. Mamy w dzisiejszej Ewangelii przedstawiony, barwnie zestawiony obraz wody, która uzdrawia człowieka przy sadzawce, który ubolewa, że nie ma go kto do sadzawki podprowadzić. My mamy przybliżać naszych zmarłych, by ich naszą modlitwą podprowadzić do chwały wiecznej.
Kilka lat temu, na jednej z małych parafii gdzie za kościołem był cmentarz podszedł do mnie Andrzej, ok. 40 lat, który mieszkał w tej miejscowości. Opowiadał, że był jedynakiem, tata szybko zmarł, mama zmarła gdy miał 18 lat. Założył rodzinę, pracował, dojeżdżał autobusem, koledzy namawiali go na piwo, ale on wracając z przystanku szedł na grób rodziców. Różne rzeczy im opowiadał. Koledzy naśmiewali się z niego, że przesadza, że wystarczy przecież 1 listopada. To nie jest przesada, bo ja rodziców nadal kocham – odpowiadał. W miłości nie ma przesady. Ona jest między nami, a świętymi. Między nami i tymi, którzy uprzedzili nas do wieczności. My możemy im pomagać modlitwą, a oni nam pomagają. Za chwilę udamy się w pielgrzymce na cmentarz, by wspomóc ich modlitwą. Na co dzień wspomagamy ich poprzez udział w Eucharystii, którą ofiarujemy za nich. Mamy też tradycję wymieniania imion zalecanych na Mszy, w miesiącu listopadzie, składamy dar odpustu za zmarłych… Pamięć o zmarłych nas uszlachetnia.. Myśl to święta i zbawienna modlić się za zmarłych. Podejmujemy taką naszą życzliwość – spotykaliśmy się z nimi na rodzinnych uroczystościach, dziś nie można z nimi usiąść, ale potrzebna nam jest pamięć o nich. Tajemnica grobu nie jest granicą miłości. Są rzesze świętych i błogosławionych, których Kościół nie ogłasza. Taka jest nasza wiara. Myśl to święta i zbawienna modlić się za zmarłymi. Nad tą prawdą się pochylamy. Grób to sytuacja przejściowa. Jesteśmy człowiekiem, który ma podprowadzić kogoś zmarłego do zdroju łaski zbawienia.
Rozlega się dzwon pokutny. Chcemy dziś pomodlić się za zatwardziałych grzeszników. Nasza modlitwa niech ich poruszy. 3 x Zdrowaś Maryjo.
Jutro, 22.03. Dzień Chorego
7.30 – Różaniec w intencji chorych
8.00 – Msza Św. z kazaniem misyjnym
10.00 – Msza Św. z kazaniem misyjnym dla chorych
Udzielanie sakramentu chorych, a po Mszy św.
nabożeństwo do NMP z Lourdes, następnie spotkanie
przy stole w Domu Katechetycznym.
17.30 – Różaniec w intencji Misji
18.00 – Msza Św. z kazaniem misyjnym
